Teoria niezytowa

Teoria nieżytowa. Odrębnego stanowiska broni Konieczny. Opiera się on na spostrzeżeniach dowodzących stałej obecności w chorobie wrzodowej żołądka przewlekłego nieżytu żołądka, przeważnie kwaśnego, braku zmian naczyniowych w żołądku oraz nawet śladów trawienia błony śluzowej przez sok żołądkowy. Wobec tego odmawia Konieczny trawiennemu działaniu soku jakiejkolwiek roli w powstaniu wrzodu i wiąże go genetycznie z przewlekłym nieżytem żołądka. Powołuje się przy tym na zupełnie pewne spostrzeżenia przewlekłego przerastającego nieżytu żołądka z typowym obrazem klinicznym choroby wrzodowej żołądka, jednak bez wrzodu (tzw. ulcus ventriculi chronicum. sine ulcere). Z tych spostrzeżeń Konieczny wnosi, że tzw. kliniczne objawy wrzodowe (okresowość choroby, bóle, krew utajona w kale, kurcze odźwiernika i inne) są wyrazem nie tyle wrzodu, ile zaostrzenia przewlekłego nieżytu, tym bardziej że z zacichaniem zaostrzenia objawy te znikają, chociaz wrzód, nieraz nawet drążący, pozostaje nadal. Nie bez znaczenia jest także to, że czynniki wywołujące nieżyt odgrywają rolę przyczynową również w powstawaniu wrzodu. [przypisy: konflikt udowo panewkowy, gemfibrozyl, praca łuków olx ]