Rozkojarzenie wspólpracy kory i osrodków podkorowych wiodace do odpowiednich zaburzen w ustroju moze byc pierwotne lub wtórne

Rozkojarzenie współpracy kory i ośrodków podkorowych wiodące do odpowiednich zaburzeń w ustroju może być pierwotne lub wtórne. Pierwotne rozkojarzenie powstaje w razie osłabienia, wyczerpania lub spaczenia hamowania przez korę ośrodków podkorowych. Nadmierna lub niewłaściwa czynność wyzwolonych ośrodków może wieść do zaburzeń czynności odpowiedniego narządu, a przy dłuższym ich trwaniu do zmian organicznych. Zaburzenia narządowe mogą powstać także w razie wzmożenia hamującej czynności kory w stosunku do ośrodków wegetatywnych podkorowych. Rozkojarzenie wzajemnego stosunku korowo-podkorowego może powstać także przy całkowicie niezmienionej korze, jeżeli swoiste bodźce idące z narządu wewnętrznego doszedłszy do ośrodków wegetatywnych podkorowych tak silnie je pobudzają, że nieuszkodzona kora nie jest w stanie regulować ich czynności. W obu przypadkach, o ile chodzi o żołądek, wzmożona czynność ośrodków wegetatywnych podkorowyc h może doprowadzić do długotrwałego, silnego kurczu warstwy mięsnej błony śluzowej żołądka i blorty mięsnej jej naczyń krwionośnych oraz zaburzenie odżywienia żołądka z następowym powstaniem wrzodu. Z chwilą wytworzenia się wrzodu, może on sam także być źródłem dodatkowych bodźców wewnętrznych, skierowanych ku wyższym ośrodkom nerwowym, i w ten sposób sprzyjać dalszemu trwaniu i rozwojowi wrzodu. [patrz też: wstyd przed dentystą, konflikt udowo panewkowy, poradnia otolaryngologiczna ]